İLK Mİ YARDIM MI

 

Yurtdışında bir üniversiteye iki haftalık program için katılmaya hak kazanmıştı Sinan. Başarılı bir üniversite öğrencisiydi ve okulu kendisine bu imkânı tanımıştı. Geçirdiği verimli iki haftadan sonra artık dönüş yolculuğu başladı. Uçağın en arka koltuğunda oturmuş, kafasını koridora uzatmıştı. ‘Ne kadar çok insan var dünyada. Şu an bu uçaktaki insan sayısı bile ne kadar fazla. Her milletten insan var sanırım. Ne güzel, dünyanın özeti gibi… Genci, yaşlısı, kadını, erkeği… Her dilden bir şeyler konuşuluyor bu uçakta. Keşke her dili anlıyor olsaydım. Keşke sadece bir değil, birkaç tane yabancı dil bilseydim, ne güzel olurdu…’

Bu düşüncelerdeyken birden yardım çığlığı duyuldu… Sinan yerinden fırladı, hemen önündeki koltuktaki kadın, çocuğuna yemek yedirirken çocuk tıkanmıştı. Hostesler Sinan’ın geriye çekilmesini söyleyip hızlıca müdahale ettiler. Diğer hostes hemen doktor anonsları yaptı ama uçakta doktor yoktu. Aynı anda kaptana da bilgi verilmişti ve o da durum kötüleşirse diye uygun iniş sahası aramaya başladı.

Sinan dehşetle nefes alamayan çocuğa bakıyordu. Hemen yapılan müdahale ile boğazındaki lokmadan kurtuldu çocuk ve rahat bir nefes aldı. Bütün uçak bu duruma sevinçle alkış tuttu. Sinan ise orada donup kalmıştı. ‘Beyefendi iyi misiniz? Yerinize oturtalım sizi buyurun.’ cümleleriyle kendine geldi. Diğer hostes kendisiyle ilgilenmeye başlamıştı. ‘Beyefendi bembeyaz oldunuz size hemen su getiriyorum.’

Sinan gerçekten üzerindeki gömlek gibi bembeyaz olmuştu. Böyle bir duruma ilk defa şahit oluyordu. Hemen yanına gitmiş olmasına rağmen, ne yapacağını bilmediğini fark etti. Korktu o an, en büyük korkusu da; ya herkes benim gibiyse, ya kimse ilk yardım bilgisine sahip değilse diyeydi. ‘Gökyüzündeyiz, bizden başka kimse yok, durmak istesek duramayız, ya bu çocuğa bir şey olursa!’

Hostes suyu verince biraz daha kendine gelmişti Sinan. ’Çocuk iyi değil mi’ diye sordu hızlıca. ‘Evet, merak etmeyin, kendisi gayet iyi. Küçük bir ilk yardım uygulamasıyla kendisi rahatladı.’ dedi hostes güler yüzüyle. Sinan’ın aksine hostes sakindi. ‘Nasıl bu kadar sakinsiniz?’ diye sormaktan kendini alamadı Sinan.

‘İşin ilmini bilince davranışa dökmek kolaydır. İnsan tüm yönleriyle bilmediği bir şeyde sabırsızdır, panik olur. Ama çözüm yöntemini bildiği bir şeyde sakindir. İlkyardım bilgisi bu gibi durumlar için her insanın bilmesi gereken bir şeydir. İnsan gerçek yöntemi bildiğinde başkasına fayda verir. Bu da insanı mutlu eder. Siz ilkyardım bilmiyorsunuz anladığım kadarıyla? Bu durum sizin için ilk mi?

Sinan bilmiyorum demekte çok zorlandı. “Evet, ilk defa bir ilkyardım anı görüyorum.”

Sinan üzgündü, bu olay olmadan saniyeler önce, “keşke dünyadaki her dili bilsem” diye düşünüyordu. Oysa ki hayatta öğrenmesi gereken en önemli şeylerden birini bilmediğini fark etti.

İnsan bir konunun gerçeğine ne kadar hakimse o kadar rahat seçim yapıyor, o kadar rahat hareket ediyordu hayatın içinde... Peki bu kadar bilgiye nasıl ulaşacaktı? “İnsan her konuda her şeyi bilebilir mi?” diye geçirdi içinden. “Bilme iştahı mı, bilinmesi ihtiyaç olan mı?”

Sonra kendini cevapladı; “Bilinmesi ihtiyaç olan… Hayatın tüm alanlarında işime yarayacak olan anahtar bilgiler…”

&

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, gerçeklikle beslenen bir strateji ilmidir.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi; insanın gerçek amacını amaç edinmiştir…

Kim Kimdir ile başlayan, İlişkilerde Ustalık ve Başarı Psikolojisi ile devam eden programları; insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, 

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. 

Aynadaki kişi...

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!" 

Yahya Hamurcu