CAM KIRIKLARI

Komşusunun kapısının önüne bıraktığı çöp kovasının üzerindeki not dikkatini çekmişti Emel’in. “Dikkat! Cam kırıkları var!”. Belki yıllardır evde neler neler kırıldı. Büyük parçalar çöpe atılır, küçük parçalar makineye çekilirdi. Üzerine hiç böyle bir not yazmak aklına gelmemişti. Ne de güzel bir düşünceydi. Başkasına zarar gelmemesi için onu düşünmek…

 

“İyi insanlar iyi ki var” dedi ve keşke herkes böyle ince düşünceye sahip olsa diye geçirdi içinden.  

İyi niyetle yaptığımız davranışlar vardır. Karşımızdakini düşünür, “bir şeye ihtiyacın var mı?” diye sorarız. Belki söyleyemez diye, kendi halimizde onun ihtiyacını gidermeye çalışırız. Ama karşımızdaki eş, dost, arkadaş, çocuk ya da aile fertlerinden biri de olsa, çoğu zaman yaptığımızın karşılığını göremeyiz.  

 

“O tatlıyı sevdiğimi bilir; yediğini anlatır da kardeşim de sever, ona da alayım” demez ve üzülürüz ya…

 

Ya da ok gibi saplanan laflar çıkar ya ağzından, kalbimiz kırılır…  

 

Anlamaz kimse kalbimizin kırık olduğunu ve üzerinde de “dikkat edin hassastır” diye bir not da yazmaz ya…   

 

İnsan yaptığı bir iyiliğin bir inceliğin karşılığını hemen görmek ister. Kıymeti bilinsin ister.  Ama hiçbir zaman yaptığı iyiliğin karşılığını tam anlamıyla alamaz. Beklentiye girdikçe her şey daha da kötüye gider. O görünmek istedikçe sanki daha da görünmez olur. 

 

Emel içinden “insanların kıymet vermesine odaklanırsan işin içinden çıkamazsın kızım. Çünkü onlar sen değil, sen onlar değilsin.” dedi.

 

Aslında bu hayatta hiçbir iyilik boşa gitmez.  İyilik yaptığımız insanlardan bir karşılık göremesek de hayat iyilikleri es geçmez. Er ya da geç mutlaka karşılığını verir. Aslında önemli olan iyilik yaptığımız kişiden karşılık beklemeden iyilik yapmaya devam edebilmektir. Hasılata takılmadan yola devam edebilmek... 

 

İnsan birilerini kıymetlendirdikçe kendi kıymetini artırır farkına varmadan.

 

“Senin kıymetini bilen de var çok şükür” dedi sesli bir şekilde. Dalıp gittiğinin farkında bile değildi. “Sen iyi ol çünkü iyilerin sayısı az ve iyiler çok kıymetli” dedi gülümseyerek. 

 

Bir not başka başka düşüncelere götürdü Emel’i.  Akşam yemeği için sofrayı hazırlıyordu ki birden elinden bardaklar düştü ve kırıldı. Topladığı camları, çöpe attı. Çöpü dışarı çıkardığında üzerine hemen notunu yapıştırdı. “Dikkat cam kırıkları var!”