SENDEN YANA

Her sabahın bir gecesi…

Her yazın bir kışı…

Her kıtlığın bir bolluğu olduğu gibi…

Her nefes alanında bollukla beraber bir kıtlığı…

Her kavuşma ile beraber bir Özlemi…

Güldüğü gibi ağladığı günleri de olmalı…

 

Olmalı ki…

Anlamalı…

Açlığını yaşamalı ki kıymeti olmalı…

Yoksa anlar mı?

Kıştan sonra gelen baharı…

Her zorluktan sonra gelen kolaylığı…

Özledikten sonra kavuşmanın anlamını…

 

O Rüzgar o dalı kırmasa daha sağlam çıkar mıydı?

O yokuş olmasa, o düzlüğün anlamı olur muydu?

O ağaç yaprağını dökmese, çiçek açmasının kıymeti kalır mıydı?

Ayrılık olmasa kavuşmanın bir anlamı olur muydu?

 

Bazen o hatayı yaptığı için bir yere varır insan…

Bazen o derinlerde yaşadığı pişmanlığı vardırmıştır bir yerlere…

Belki o samimiyete…

Belki o derin sevgiye…

Belki RABB’ine…

Ya hiç yaşanmasaydı?

Ulaşılır mıydı yine?

 

Evet, burnunun direği sızlamıştı…

Evet, çok zorlanmıştın…

Canında acımıştı…

İşte orada gösterdiysen sabır…

Seni yukarı taşır…

Belki hala yetersiz kalır…

Ama dününe göre seni daha iyiye taşır…

 

Bir yere vardıran acılarını, bir yere vardırmayan günlerine tercih etmeyi bilmeli…

Kaçırdıysan daha iyi seni…

Onun özlemini yaşamayı bilmeli…

Hiç yaşanmamasından daha iyi değil mi?

 

Yaşadıkları bir yere vardırmalı insanı…

Kaybettikleri de…

Eğer kazanacaksa kaybetmeyi de bilmeli…

Takasını iyi yapmalı…

Kaybederken, kazanır belki…

Kim bilir…

 

Unutma…

Seni zorlayan senden yana…

Bazen yollar kötü gider…

Sırf o yollar seni RABB’ine götürsün diye…