Hani insan kalbi kırıldığında öyle tanımlar ya
Hani bir vazo kırılsa eskisi gibi olması mümkün değil denir ya
Bu ümitsizlik, ilişkilere atfedildiği gibi yaşantılara da atfedilir ya
Hani
Toplanması gereken parçaları, dağılmışlıkları varsa,
Yani bir şekilde vazosu kırılmışsa…
Asla eskisi gibi olmaz inancına mı yapışmalı insan umutsuzca?…
Bir sanat var bilir misiniz?
Kırılmış değerli porselenleri çöpe atmak yerine
Kırılmışlığını kabul ederek,
Ondaki değeri başka bir seviyeye taşıyarak,
Tam da kırıldıkları yerlerden,
Bu deneyimiyle birlikte
Hayata yeniden, kendine özgü güzelleşmesiyle
Ve daha güçlü yoluna devam edebilmesi için
Altın, gümüş ya da platinle birleştiren,
O eşyadaki potansiyeli açığa çıkaran bir sanat…
Ne güzel bir sanat, ne güzel bir ustalık…
Porselende tamam da insanoğlu için de böyle bir sanat olsa…
Sanat, hayatı güzelleştirmek değil mi aslında…
Bizim de parçalarımız toplansa, birleşse, yapışsa…
Kusurlarımızla, çatlaklarımızla, lekelerimizle
Altın, gümüş, platinle
Kendi üzerimizde yeniden çalışsak…
Bir usta gibi özenle, her detayına ayrı kıymetle,
İnsan oluşumuzun, gerçek potansiyelimizin bilinciyle,
Yeniden doğsak kalan hayatımıza…
Kusursuzluk arayışıyla değil dönüşüm performansıyla,
Umutsuzca değil ustalıkla…
Var mı gerçekten insanlar için de böyle bir sanat?
Var mı hayatlarımızı yapıştıracak altın, gümüş, platin yapıştırıcı?
Var mı kırıldığımız yerlerden yola devam edebilmenin,
Var mı gerçekten parçaları ustaca birleştirmenin yolu yordamı?
Var diyor Deneyimsel Tasarım Öğretisi...
Hayatını, sanatsal bir ustalıkla onarmak isteyenler için,
Hayata yeni atılanlar için,
Benim vazom sapasağlam duruyor
Ama kendimin en iyi versiyonunu merak ediyorum diyenler için
Kısaca
Her insan için...
&
.png)
0 Yorumlar