İki tepe...
Biri Safa biri Merve...
İki
tepenin arasında bir kadın...
Adı
Hacer...
Aç...
Susuz... Yorgun...
Bir kendisi
var, bir bebeği...
Bir
de her şeyden büyük RAB’bi...
Su
bulurum diye, koşuyor bir tepeye,
Su
yok...
Yine
bir umut diğerine koşuyor,
"RAB'bimden ümit kesilmez" diyerek.
Yine su yok...
Koşuyor yine bir öncekine ve orada su olmadığını bile bile...
"RAB’bimden ümit kesilmez” diyerek..."
*****
RAB
bu... Benim RAB’bim...
Olmazı
olduran,
Yoktan
var eden,
Yine,
yeniden kendine döndürecek olan...
Sonra
umutla iki tepe arasında,
Yılmadan
bir daha bir daha...
Yorulsa
da RAB’binin onu bırakmayacağından emin.
O'ndan
güç alan...
İki
tepe arasında bir Hacer...
Hz.
İbrahim'in Hacer'i...
Bebek
İsmail'in annesi...
RAB’binin
sevimlisi...
İki
tepe arasında kul olmayı başarmış bir kadın...
Yedi
sefer...
İnsan
her hamlesinden sonra umduğunu bulamadığında ümidi kırılır ya...
Öyle
değil...
Hacer
bu...
Her
seferinde kendinden daha emin, daha güçlü.
Çünkü
RAB’binden emin...
"RAB’bim beni unutmaz,
RAB’bim beni geri çevirmez,
Darda bırakmaz" diyen,
Yüreği
geniş Hacer...
Teslim
olan İsmail’in, teslim olan annesi...
Kadın
gibi kadın, anne gibi anne, kul gibi kul...
Unutmadı
da RAB’bi...
Hiç
unutur mu RAB sevdiğini?
İki
tepe arasında yılmadan koşanın,
RAB’binden
ümidini kesmeyenin ödülüdür zem zem...
O
ödül bir defa hak edildi mi,
Artık
istediği kadar "zem zem" desin insan,
Durmaz...
O
hakediş artık engellenemez bir kere, RAB’bi izin verdiyse...
O
zaman hangi sıkıntısı RAB’binden büyük insanın?
Hangi
problem çözülmez olabilir RAB’bin hükmü karşısında?
Hangi
dert dermansız olabilir bu hayatta?
Yeter
ki umut et...
Kesme
ümidini en açılmaz kapıda bile...
O
sana göre açılmaz...
Nasıl
emin oldu ki insan çölde su çıkmayacağından?
Çölde
su da çıkar, bir asa yılana da döner, bir dağ deve de doğurur...
Ol
diyen “ol” dedikten sonra...
Bir şeyi
olmaz kıldıran ne olabilir?
Yeter
ki doğru yerde beklesin insan...
Sıkışmış,
çıkış yolu bulmaya çalışan insana...
Bir
umuttur bebek İsmail'in ayaklarının altından fışkıran bu su...
Yarın
hayat ne getirir bilinmez.
Ama
her şeyini kaybetsen de ümidini koy cebine...
Çünkü
RAB'den ümit kesilmez...
&
15 Yorumlar
Umudunu koy cebine
YanıtlaSilİki tepe arasında sıkışan sadece Hacer değildi... hayatta kaç kez sıkıştık iki tepe arasında... tam ümit kesmek üzereyken, tam vazgeçecekken o hiç ummadığım sonuç kaç kez verildi hayatımda... Hem de o tepelerde, o zorlandığım kapılarda değil de hiç ummadığım yerden ummadığım zamanda... sadece anlayamadım, görmedim...
YanıtlaSilÇok güzel duygulara götürdü beni kalemine sağlık yazanı hakikaten umudumu kaybettiğim yerde yeniden yeşermenin nereye götüreceğini anladım umudumu kaybetmeyeceğim Hacer gibi olacağım.
YanıtlaSil‘’İnsan her hamlesinden sonra umduğunu bulamadığında ümidi kırılır ya...’’
YanıtlaSilHepimizin çölünden su çıkabilir ❤️
Hepimizin çölünde su çıkabilir 🩷 ne güzel söylemişsin... biz Hacer olabildik mi, mesele bu...
SilHer ne okursa olsun RAB bimizden ümit kesmeyenlerden olabilmek duasıyla 🤲🏼
YanıtlaSilNasıl bir teslimiyet…
YanıtlaSilNasıl bir iman…
“Hiç unutur mu RAB sevdiğini..”
İnşALLAH sevdikleri arasına girenlerden oluruz…
Kaleminize sağlık ✨
Düşeni ayağa kaldıran bir yazı, kaleminize sağlık👏🏻
YanıtlaSilUmudun adı Hacer....Ümitidin adı,teslimiyetin adı Hacer...
YanıtlaSil"her şeyini kaybetsen de ümidini koy cebine..." İnsan RABbine güvenip teslim olduğunda her zorluk kolaylaşır.
YanıtlaSilHocam elleriniz dert görmesin açılmıyacak bir kapı da olacaktır çünkü yerine daha iyi bir kapı mutlaka vardır biz helal olmayanda ısrar ettikçe Allah ısrarla vermiyorsa o kapıyı kapatıyorsa şükretmek gerekmez mi?
YanıtlaSilRAB'bimiz iyi ki var... O arkamızdaysa artık olmazlar olur, çözülmezler çözülür...
YanıtlaSilYorulsa da RAB’binin onu bırakmayacağından emin.
YanıtlaSilNe güzel bir imkan, yorulsakta RABBİM var diyebilmek…
Sil🥰
YanıtlaSil