SEÇİMİN KALİTESİ

Ondan asla ayrılamayacağını düşünüyordu. Onsuz bir hayatı düşünmeye çalıştıkça sanki nefesi kesiliyordu. Hayat o olmadan nasıl anlamlı olabilirdi ki?

Canan elinde bir kağıt, gözleri denizin maviliğinde erirken; on yıllık evliliğini düşünüyordu. Nasıl da çabucak geçmişti yıllar. Faruk’u ilk gördüğü anı hatırlıyordu. Ondan o kadar etkilenmişti ki, ondan başkasını düşünemiyordu. ‘’Acaba o da bu kadar etkilenmiş midir benden?’’

Ne var ki ilişkilerin yasasını bilmediği için, bu soruya ‘’Evet, yoksa o da bana bakar mıydı?’’ şeklinde kendi kendine yanıtlayıp gülümsüyordu. Bilmiyordu ki bir insan karşısındakinden ne kadar etkilenirse, ilişkisinde o kadar yanılıyordu.

Canan da yanılmıştı…. Aslında evliliğin sorumluluğunu almaya hazır olmayan bir adama aşık olup onunla evlenmişti. Başta güzel gidiyordu. Mutluydu. Çok seviyor ve aynı oranda sevildiğini zannediyordu. Bu duygularla öylesine körelmişti ki Faruk’un onu daha evliliklerinin ilk yılından itibaren aldattığını fark edememişti. Hem de en yakın arkadaşıyla…

Aldatmalar yıllarca farklı insanlarla sürmüş olmasına rağmen, Canan ara ara bir şeylerden şüphelense de ya kendi zihnini susturuyor ya da Faruk’un ‘’saçmalama, ne aldatması!’’ sözleriyle avunuyordu.

Yıllar böylece akıp gitmişti. İki çocuk ve hala çok istediği ama sevgisizlik ve ilgisizlikten can çekiştiği bir evliliğin enkazıyla baş başa kalmıştı.

Elindeki bu kağıt olmasa daha nice seneler yüreğindeki şüpheler, kendi kendini ikna etmeler, görmezlikten gelmeler ile geçecek olan bir ilişki. Ama hayır…artık bu şekilde devam edemezdi.

Acıyla ıslanmış gözlerini elindeki kağıdın üstünde yeniden gezdirdi.

On yıldır görüşmediği arkadaşı Ayla’nın yazdığı mektubu yeniden okudu.

Zarfı ilk aldığında çok şaşırmıştı, birinden mektup almayalı çok uzun zaman olmuştu. Keşke bu da hiç gelmeseydi diye geçirdi içinden.

Ayla, yıllar önce Faruk ile yaşadığı ilişkiyi anlatıyordu. Canan’a rağmen yaşadıkları bu durum dokuz yıl boyunca gizli gizli devam etmişti. Bu arada Faruk başka kadınlarla da görüşüyor, Ayla da bunu bilmesine rağmen ondan vazgeçemediğinden her kavganın ardından sessizliğe bürünüyordu.

Ancak geçen yıl ona kanser teşhisi konmuştu. Faruk’a söylediğinde ondan ilgi ve şefkat beklerken tek başına bırakılmıştı. Tüm yaşadıklarının acısı ve pişmanlığıyla Canan’a her şeyi açıkladığı bu mektubu yazmaya karar vermişti.

Canan’dan onu bağışlamasını diliyordu. Hissettiği pişmanlık, cümlelerinden, kelimelerinden dökülüyordu.

Canan derin bir iç geçirdi.

Bir adam…onu çok isteyen kadınlar… acı çeken kadınlar…. çekmeyebilecekleri acıları çeken kadınlar…. sevilme umuduyla… yanlış adam tarafından…

Bir insanı bu kadar acizleştiren neydi? Neden insan aslında onu gerçekten sevmeyen bir başkasının peşinden yıllarını sürükleyebiliyordu?

Kendi acısıyla birlikte Ayla’nın acısını da hissetti. Ona kızamıyordu bile…belki de yıllar önce en yakın arkadaşı olduğu içindi…

Artık karar vermeliydi!

Ne olursa olsun arkasına bakmamalı, Faruk’u hayatından çıkarmalıydı. Bundan sonra bu şekilde yaşamak istemiyordu.

Daha önce ihanetle ilgili gördüğü deliller aslında yeterliydi. Ancak kendinde ayrışmanın cesaretini bulamamıştı.

Ama bu mektup….sanki son noktayı koymuştu.

Artık gerçekler önüne serilmişti. İnsan nasıl da zihninde kendi kendine oyun oynuyordu?

Yokmuş gibi davranabileceği bir durum kalmamıştı. Artık hayatında bir seçim yapmalıydı.

Bir anda aklına geçenlerde okuduğu bir makale geldi. Diyordu ki;

“İnsan bu hayatı rastgele değil kendi seçimlerine göre yaşar. Karşılaşacağın sonuçların kalitesini arttırmak istiyorsan seçim kaliteni arttırmalısın. Seçimlerini, gerçeğe uyumlu yapmalısın…”

Bu cümleler, cesaretini arttırdı… Yüzleşmek ve yaşam kalitesini arttırmak kendi elindeydi… Seçim kalitesini arttırarak yaşam kalitesini arttıracaktı… Bundan sonra seçimlerini, gerçeğe uyumlu yapmayı… Gerçek ilişkiler üzerine yaşamayı seçti…